NBA Comic Book!!!

Το Αμερικάνικο ESPN σε συνεργασία με την Marvel, μια Αμερικάνικη εταιρία παραγωγής κόμικ, δημιούργησαν διάφορα πόστερ απεικονίζοντας κάθε ομάδα σαν έναν σούπερ-ήρωα. Χιούμορ, Ειρωνεία και πολύ μα πολυ δημιουργηκότητα.

Απολαύστε..

Δ.

Dr James Naismith, o Ιδρυτής του Basket!!!!

Ο Δρ James Naismith είναι ευρέως γνωστός παγκοσμίως ως ο δημιουργός της καλαθοσφαίρισης. Γεννήθηκε το 1861 στην πολιτεία Ramsay, Ontario, Καναδά. Η ιδέα του αθλήματος στο μυαλό του είχε αρχίσει να γεννιέται στα παιδικά του χρόνια όταν κι έπαιζε ένα παιχνίδι όπου έπρεπε να συμμαδέψει μία πέτρα πάνω σε μία άλλη (το ξέρω, δεν μοιάζει και πολύ με μπάσκετ, τουλάχιστον είχε την έννοια «σουτ» μέσα…). Ο Νέισμιθ μπήκε στο “McGill University” του Μόντρεαλ.

Αφού πέρασε από τη θέση του αθλητικού διευθυντή σε εκείνο το πανεπιστήμο, πήγε σε ένα αθλητικό λύκειο στο Springfield στη Μασσαχουσέτη όπου και είναι η γενέτειρα του αγαπημένου μας αθλήματος…

Όλα ξεκίνησαν από τον προβληματισμό για την εύρεση ενός αθλήματος που θα παιζόταν σε κλειστό χώρο το χειμώνα, λόγω του δυνατού χειμώνα της περιοχής. Έτσι, ο Δρ Νέισμιθ αποφάσισε να αναλάβει τη δημιουργία του, έχοντας στο μυαλό του ένα άθλημα όπου θα χρησίμευε περισσότερο το μυαλό παρά η δύναμη.

Ετσι, ξεκίνησε το μπάσκετ, άθλημα το οποίο πήρε την ονομασία του (μπάσκετ = basket = καλάθι) από αντικείμενο στο οποίο έπρεπε να καταλήξει η μπάλα. Το πρώτο παιχνίδι μπάσκετ μάλιστα, παίχτηκε με μία μπάλα ποδοσφαίρου και δύο καλάθια φρούτων!

Για αρχή, ο Δρ έθεσε 13 κανόνες για τη διεξαγωγή του παιχνιδιού. Έχει ενδιαφέρον να τους δούμε για να καταλάβουμε πόσο έχει εξελιχθεί στην πορεία του αυτό το άθλημα:

1) Η μπάλα μπορούσε να δοθεί προς πάσα κατεύθυνση είτε με τη χρήση ενός χεριού είτε και των δύο.

2) Η μπάλα μπορούσε να δοθεί προς πάσα κατεύθυνση είτε με τη χρήση ενός χεριού είτε και των δύο, αλλά ποτέ με τη γροθιά.

3) Ένας παίκτης δε μπορούσε να τρέξει κρατώντας τη μπάλα. Έπρεπε να τη ρίξει στο έδαφος στο σημείο όπου τη δέχτηκε, ώστε αυτή να αναπηδήσει και να κάνει το ίδιο καθώς κινείται (η γνωστή μας τρίπλα)

4) Η μπάλα μπορούσε να κρατηθεί μόνο με τα χέρια. Άλλα μέρη του σώματος (όπως αγκώνες πχ) απαγορεύονταν.

5) Απαγορευόταν η οποιαδήποτε βίαιη επαφή (σπρώξιμο, τρικλωποδιά, κλωτσιά) με τον αντίπαλο. Αν γινόταν κάτι τέτοιο τότε είχαμε «φάουλ». Σε περίπτωση που γινόταν από τον ίδιο παίκτη φάουλ για δεύτερη φορά, τότε αυτός αποβαλλόταν μέχρι να μπεί καλάθι από οποιαδήποτε από τις δύο ομάδες, ή αν φαινόταν να είχε διάθεση να χτυπήσει τον αντίπαλό του, αποβαλλόταν για όλο το παιχνίδι. Αντικατάστασή του από άλλον παιχτη δεν επιτρεπόταν.

6) Το χτύπημα της μπάλα με τη γροθιά ήταν επίσης φάουλ.

7) Αν η μία ομάδα έκανε 3 συνεχόμενα φάουλ τότε η αντίπαλη θα αμοιβόταν με ένα «γκολ». (3 συνεχόμενα, δηλαδή χωρίς ο αντίπαλος να κάνει φάουλ ενδιάμεσα).

8) «Γκολ» υφίσταται όταν η μπάλα πεταγόταν από το έδαφος προς το καλάθι και έμενε μέσα σε αυτό. Αν οι αντίπαλοι κουνούσαν με κάποιον τρόπο το καλάθι, τότε είχαμε «γκολ» είτε έμενε μέσα είτε όχι η μπάλα.

9) Όταν η μπάλα έβγαινε από το γήπεδο, τότε είχαμε ελεύθερο, όπου ο παίχτης μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα για 5 δευτερόλεπτα. Αν υπύρχε σύγχιση για το ποιος έβγαλε τη μπάλα, τότε ο επόπτης την πέταγε μέσα στο γήπεδο. Η οποιαδήποτε καθυστέρηση σήμαινε φαουλ.

10) Ο επόπτης ήταν που «έβλεπε» τα φάουλ και ειδοποιούσε τον διαιτητή αν συμπληρώνονταν τα 3 φάουλ. Επίσης είχε τη δύναμη να αποβάλλει κάποιον παίκτη σύμφωνα με τον κανόνα 5.

11) Ο διαιτητής κρατούσε τον χρόνο και επισήμαινε πότε η μπάλα έβγαινε εκτός γηπέδου, ποια την έβγαζε και μετρούσε τα καλάθια της κάθε ομάδας.

12) Το παιχνίδι χωριζόταν σε δύο 15λεπτά με 5λεπτη διακοπή μεταξύ τους.

13) Η ομάδα με τα περισσότερα καλάθια, θα ήταν ασφαλώς η νικήτρια.

Πέρα από τη δημιουργία του μπάσκετ, ο Δρ James Naismith αποφοίτησε ως γιατρός στο πεδίο της αθλητιατρικής. Το μπάσκετ άρχισε να εμφανίζεται και σε άλλα έθνη από το 1893 ενώ το 1936 πρωτοπαρουσιάστηκε στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου.

Δ.

NBA Lock Out 2011...

3 Νοεμβρίου 1998. Τα φώτα είναι κλειστά στο "Great Western Forum", σπίτι των Los Angeles Lakers για τελευταία χρονιά. Ο υπάλληλος που είχε την ευθύνη της μίξης των ισοτονικών με νερό βρίσκεται σε ένα μπαρ κάπου στο... Δυτικο Χολιγουντ και αναμειγνύει ποτά. Οι υπάλληλοι που σκούπιζαν το παρκέ , τώρα καθαρίζουν τα βρώμικα πατώματα του Melrose. Οι σφυρίχτρες των διαιτητών είναι στις τσέπες τους και τα αποδυτήρια των παιχτών άδεια. Ο μεγάλος αυτός αγωνιστικός χώρος πρέπει να περιμένει προτού φιλοξενήσει την τελευταία χρονιά των Λέικερς. Είναι το εναρκτήριο παιχνίδι της σεζόν… όμως δεν υπάρχουν παιχνίδια!!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Σαν γενικότερη έννοια το «Lock Out» είναι μια στάση εργασίας στην οποία ένας εργοδότης αποτρέπει τους υπαλλήλους από την εργασία. Όπως γίνεται αντιληπτό είναι διαφορετικό από μια απεργία, στην οποία οι υπάλληλοι αρνούνται να εργαστούν ενώ μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Είτε για να ασκηθεί η πίεση σε μια ένωση με τη μείωση του αριθμού των μελών που είναι σε θέση να εργαστούν, είτε όταν μια ένωση απορρίπτει την πρόταση μιας εταιρίας στις διαπραγματεύσεις και τις προσφορές να επιστρέψει στην εργασία υπό τις ίδιες συνθήκες απασχόλησης όπως προβλέπεται στο πλαίσιο της υπάρχουσας σύμβασης εργασίας.

Lock Out & NBA……

Το καλοκαίρι του 1998 οι ιδιοκτήτες αποφάσισαν να προχωρήσουν σε λοκ άουτ, πριν υπογράψουν τελικά τη νέα σύμβαση. Ήταν το 3ο lock out που το ΝΒΑ ανταπεξέρχεται και το πρώτο που περιελάμβανε οποιαδήποτε απώλεια παιχνιδιών. Προηγουμένως, η λίγκα αναγκάστηκε να πάει σε "Lock Out" το καλοκαίρι του 1995 αλλά διήρκησε μόνο 3 μήνες και έτσι κανένα παιχνίδι δεν ακυρώθηκε ενώ το 1996 διήρκησε μόνο μερικές ώρες.

Το "Lock Out" του 1998 στο NBA άρχισε επίσημα στις 12.00 την 1η Ιουλίου του 1998. Η λίγκα υποστήριξε ότι πάνω από τις μισές ομάδες έχαναν χρήματα και το τρέχον οικονομικό πρότυπο δεν ήταν επαρκές για να επιβιώσει. Για να καθορίσουν αυτό το σημαντικό πρόβλημα και για να περιορίσουν ενδεχομένως τις χασούρες των ομάδων, πρότειναν να ευθυγραμμιστούν οι μισθοί των παικτών με τα έσοδα των ομάδων Όταν η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) συζητήθηκε το 1995 υπήρχε ο όρος ότι αν οι μισθοί των παιχτών υπερέβαιναν το 51,8% του συνολικού –μπασκετικου- εισοδήματος τότε οι ιδιοκτήτες μπορούσαν να επέμβουν και να επαναδιαπραγματευτούν. Με τα συμβόλαια να φτάνουν στα 100εκ $ το 1998 το ύψος των μισθών είχε φτάσει στο 57%. Δεν πήρε πάρα πολύ, προτού οι ιδιοκτήτες ψηφίσουν 27-2 υπερ της αναδιάρθρωσης της ΣΣΕ. Για να μειωθεί λοιπόν αυτό το 57% η λίγκα απαίτησε σκληρότερο Salary Cap. Από την πλευρά τους οι παίχτες δεν ήταν διατεθειμένοι να υποστούν μειώσεις μισθών και αρνήθηκαν να τοποθετηθεί ταβάνι στα μεγάλα συμβόλαια .

Ο εκπρόσωπος των παιχτών Bill Hunter οδήγησε σε ρήξη τις 2 πλευρές ανακοινώνοντας ότι οι παίχτες δεν συμφωνούσαν με τις θυσίες που τους επέβαλε η λίγκα. Μετά από μήνες άκαρπων συζητήσεων το NBA δεν είχε άλλη λύση από το "Lock Out". Τότε οι ιδιοκτήτες των ομάδων ακύρωσαν ολόκληρη την preseason, το All Star Game στην Φιλαδέλφια & τις πρώτες 2 βδομάδες της regular season (αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η κανονική διάρκεια στα 50 παιχνίδια καθώς ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1999 ).

Εάν οι νέοι κανόνες ήταν πιο περιοριστικοί από τους παλαιούς, το οποίο είναι αυτό που οι ιδιοκτήτες θέλουν, κατόπιν οι παίχτες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια ζώνη μη-εμπιστοσύνης ενάντια στην λίγκα και έτσι οι παίχτες με μεγάλης διάρκειας συμβόλαια θα μπορούσαν να ευνοηθούν επαναδιαπραγματευοντας τους μισθούς τους . Από την άλλη οι Free Agents και οι παίχτες που ήταν στο ΝΒΑ λιγότερο από 3 χρόνια θα έπρεπε να αγωνιστούν κατω από τις νέες συμβάσεις μέχρι να περάσει αυτή η ζώνη μη-εμπιστοσύνης, κατι που θα μπορούσε να πάρει και αρκετά χρόνια. Έτσι είχε έρθει ο Σαμπόνις στην Ζαλγκίρις, ο Βλάντε Ντίβατς στην Παρτίζαν και το Νο1 του ντραφτ Μίκαελ Ολοβοκάντι φόρεσε τη φανέλα της Κίντερ Μπολόνια καθώς δεν μπορούσαν να υπογράψουν και έτσι βρήκαν τρόπο να βγάλουν μερικά…δολάρια παραπάνω!!

Τα πράγματα έδειχναν έκτος ελέγχου όταν ο Κομισάριος της λίγκας David Stern έθεσε deadline την 7η του Ιανουαρίου αλλιώς θα ακύρωνε ολόκληρη την σεζόν. Την αμέσως προηγούμενη μέρα (Τρίτη 6 Ιανουαρίου '99) ο Στερν και ο Χαντερ μετα από ώρες και ώρες διαπραγματεύσεων έφτασαν σε συμφωνία στις 6:00 τα ξημερώματα της Τετάρτης. Την συμφωνία ψήφισαν αργότερα και οι παίχτες με ψήφους 179-5.

Ο Κομισάριος του ΝΒΑ , David Stern είχε δηλώσει το 1998 ότι :“If we and our players, who are ultimately going to have to work together to rebuild this sport, can’t make this deal, I don’t think there is that much hope for the sport itself.”

Συνολικά, πήρε 191 μέρες να έρθουν σε συμφωνία. 204 μέρες πριν η λίγκα μπορέσει να συνεχίσει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες και 219 μέρες προτού ο διαιτητής δώσει το πρώτο τζάμπολ. Εν τέλει, 464 παιχνίδια κανονικής διάρκειας ακυρώθηκαν κοστίζοντας στους παίχτες και στις ομάδες εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, αλλά η μεγαλύτερη απώλεια ήταν ο κόσμος. Έτσι οδηγηθήκαμε σε μια χρονιά «παρωδία» που συνέπεσε με τη (δεύτερη) αποχώρηση του Μάικλ Τζόρνταν από την ενεργό δράση και τους Μπουλς και το ΝΒΑ έκανε αρκετά χρόνια να συνέλθει ενώ ταυτόχρονα σε δημοτικότητα το μπάσκετ είχε κυριολεκτικά… « σαπίσει».

David Stern & Bill Hunter φτάνουν σε συμφωνία βάζοντας τέλος στο Lock Out

Στην ουσία λοιπόν, τα συμβόλαια δεν χάνονται, απλά παγώνουν & δεν ξεκινάει η λίγκα. Γι’ αυτό λέγανε ότι φέτος ο Τζειμς και ο Μπος και όλοι αυτοί είχαν δίλημμα, να πάνε για το καλό συμβόλαιο αφού του χρόνου θα έχει λοκ-αουτ και μετά θα αλλάξει η συλλογική σύμβαση των παικτών μάλλον προς τα κάτω ή να πάνε με λιγότερα-‘οπως και κάνανε-σε ομάδα όλοι μαζί για τους τίτλους. Γι’ αυτό βλέπετε και κύμα φυγής απο Ευρώπη προς Αμερική φέτος αφού όλοι πάνε φέτος για το καλό συμβόλαιο γιατί μετά τη νέα ΣΣΕ αν κάνουν τότε συμβόλαιο θα πάρουν λιγότερα.

Το πρόβλημα του ΝΒΑ είναι η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ!!

Δεν έχουν υπάρξει πολλές διαφορετικές ομάδες που κέρδισαν τον τίτλο κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 25 ετών. Οι μεγάλες πόλεις κέρδιζαν συνήθως με το Λος Άντζελες, το Σικάγο, τη Βοστώνη, το San Antonio, το Ντιτρόιτ, και το Χιούστον. Οι ομάδες ενός χρόνου όπως το Μαϊάμι δεν έρχονται συχνά, αλλά η σουπερ ομάδα του είναι μια πιθανή δυναστεία που είναι πραγματικά κίνδυνος για την λιγκα. Γιατί οι μικρές ομάδες, όπως η Ιντιάνα, η Μινεσότα, το Σακραμέντο, και το Σάρλοτ, αποθαρρύνονται στο να ανταγωνιστούν τετοιες έξοχες ομάδες. Το NBA, λοιπον, χρειάζεται σίγουρα περισσότερη ισότητα.

Κάποιοι τρόποι για αυτό είναι η χρησιμοποίηση «μερικώς» εγγυημένων συμβολαίων, η θεσμοθέτηση ενός αυστηρού Salary Cap, τα κίνητρα επιβράβευσης παιχτών για ατομικά επιτεύματα, η απαγόρευση αυτού που λέμε «Restricted Free Agency», η αυστηροί κανόνες για τους Rookies και οι περιορισμοί στην χρονική διάρκεια των συμβολαίων.

Οι ιδέες που παρουσιάζονται είναι ριζικές, αλλά προωθούν την ισορροπία στην λίγκα. Φυσικά και η ένωση των παιχτών δεν θα συμφωνούσε ποτέ με το μεγαλύτερο μέρος αυτών γιατί πολύ απλά αγαπούν το τρέχον σύστημα!!!

Το Salary Cap και ο…τζίρος του ΝΒΑ!!

Το ΝΒΑ είχε περίπου 3,5 δις $ τζίρο την σεζόν 2007-2008. 20 από τις 30 ομάδες τις λίγκας έχασαν λεφτά την επόμενη σεζόν. Όσο άσχημο και να φαίνεται οι προσδοκίες της λίγκας θυμίζουν αυτό που λέμε «κάθε πέρσι και καλύτερα». Οι Ματζικ σημείωσαν έλλειμμα 20εκ. $ και η δημιουργία νέου γηπέδου πήρε…παράταση ενώ το Σακραμέντο έχασε συνολικά 25εκ $. Η λίγκα έχει πιστωτική δυνατότητα 1,5 δις $ την ώρα που 12 ομάδες δανείζονταν συνολικά 200εκ $ από την JP Morgan. (14εκ $ ανά ομάδα). Οι θεατές επίσης μειώνονται χρόνο με τον χρόνο. Όλα αυτά οδηγούν σε πτωτική τάση του τζίρου , κάτι που επηρεάζει και το Salary Cap. Tην περσινή χρονιά το Salary Cap έπεσε 3εκ $ από τα 58,6εκ $ που ήταν ενώ την φετινή χρονιά η πτώση μεγαλώνει.

To Θέμα με την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (CBA) στο NBA..

Το κύριο πρόβλημα με την τωρινή ΣΣΕ στο ΝΒΑ είναι ότι επιτρέπει στους ιδιοκτήτες να δίνουν μεγάλα χρηματικά ποσά για πολλά χρόνια σε μέτριου επιπέδου παίχτες. Το αποτέλεσμα είναι κάτι σαν…. οικονομικό πρόβλημα καθώς υπάρχει αύξηση κόστους εργασίας που υπερβαίνει την αύξηση εισοδήματος.

Αυτά τα εγγυημένα συμβόλαια , ειδικά όταν οι παίχτες δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες, δημιουργούν οικονομικό αδιέξοδο που αποτρέπει τις ομάδες από το να φέρουν νέους παίχτες.

Ωστόσο ο αριθμός των «κακών» συμβολαίων μειώνεται τα τελευταία χρόνια και οι ομάδες κοιτούν να λειτουργούν και να οργανώνονται όπως οι Σαν Αντόνιο Σπερς και όχι όπως οι… New York Knicks.. Έτσι το ΝΒΑ θέλει να μειώσει την διάρκεια των συμβολαίων προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος «νεκρών» συμβολαίων στο μέλλον…

Η φετινη κατασταση..

Ως έχει σήμερα είμαστε 473 μέρες πριν επαναληφθεί η ιστορία ενός "Lock Out". Στο τρέχον οικονομικό κλίμα, το τελευταίο πράγμα που μια λίγκα με έλλειμμα $400 εκατομμυρίων αυτή την εποχή χρειάζεται είναι μια απεργία εργασίας. Αλλά όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο ότι το NBA δεν θα ανανεώσει την τρέχουσα ΣΣΕ και οι ιδιοκτήτες και η ένωση των παιχτών θα είναι ξανά πίσω από το τραπέζι διαπραγμάτευσης σε λιγότερο από έναν χρόνο. Παρόμοια με το 1998, το κύριο πρόβλημα του NBA είναι οι μισθοί των παιχτών. Η αρχική ανησυχία είναι οτι το ποσοστό των εισοδημάτων που οι παίχτες λαμβάνουν είναι πάρα πολύ υψηλο, εξετάζοντας ειδικά τα σημερινά οικονομικά εμπόδια.

Η ένωση των παιχτών από την πλευρά της έχει κηρύξει την ενότητα, σχολιάζοντας ότι ο μόνος τρόπος ωστε αυτό να λειτουργήσει είναι εάν δουλέψουν το θέμα από κοινού. Αλλά αυτό είναι ευκολότερο στα λόγια από την πράξη. Οι ιδιοκτήτες θέλουν να βγουν κερδοφόροι πάλι, και αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς δραστικές αλλαγές. Όπως το 1998-99, θα υπάρξουν νικητές και θα υπάρξουν ηττημένοι το 2011. Παρά τα σχόλια ότι δεν υπήρξε κανένας νικητής στο "Lock Out" 11 έτη πριν, είναι σίγουρο ότι ο Ντέιβιντ Στερν και οι ιδιοκτήτες βγήκαν κερδισμένοι στην μάχη. Οι μέρες είναι μετρημένες για τον 67χρονο Ντειβιντ Στερν και αναμένεται να πάρει σκληρή στάση κατά την διάρκεια των διαβουλεύσεων. Ο εκπρόσωπος των παιχτών από την άλλη, Μπιλ Χαντερ, δεν είναι διατεθειμένος να ενδώσει χωρίς να δώσει την μάχη του που σημαίνει ότι ο χειμώνας του 2011 μπορεί να είναι μακροχρόνιος και κρύος. Και, κυρίως, χωρίς NBA!!!

Ποιοί θα είναι οι κερδισμένοι αυτή την φορά? Αυτή είναι μια ερώτηση που δεν μπορεί να απαντηθεί ακόμα, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο. Όταν φτάσουμε Νοέμβριο του 2011 και δεν υπάρχει NBA, σίγουρα δεν θα είναι οι θεατές.Παντως η λίγκα κέρδισε την προηγούμενη φορά. Αυτό θα γίνει και αυτή την φορά..

Κ.

Το μπάσκετ αλλάζει...

Έχει περάσει στα ψιλά, ίσως επειδή κάποιοι θεωρούν πως πρακτικά δεν θα αλλάξει τίποτα, ίσως πάλι επειδή δεν πρόκειται να αντιληφθούμε τη σημασία πριν η θεωρία γίνει πράξη. Κι όμως, οι μικροαλλαγές στους κανονισμούς που θα ισχύουν σε όλες τις διοργανώσεις μπάσκετ από την 1η Οκτωβρίου έχουν σημαντικές-και μάλλον ευεργετικές-συνέπειες-για το άθλημα.

Πρώτη και καλύτερη, η «μεταφορά» της γραμμής του τριπόντου από τα 6,25μ. στα 6,75μ. Μην υποτιμήσει κανείς τη διαφορά των πενήντα πόντων. Όσοι παίζουν περιστασιακά μπάσκετ ίσως να μην αντιλαμβάνονταν καν τη διαφορά αν αύριο κιόλας τους έβαζαν-χωρίς προειδοποίηση-σε ένα γήπεδο με τη νέα γραμμογράφηση. Για ρωτήστε όμως όσους ασχολούνται καθημερινά με το άθλημα και ιδιαίτερα τους επαγγελματίες... Αυτούς που καθημερινά στις προπονήσεις σουτάρουν δεκάδες ή εκατοντάδες τρίποντα και που από την αρχή του μπασκετικού τους βίου έχουν συμπληρώσει χιλιάδες σουτ και ώρες προπόνησης σε σουτ από αυτή την απόσταση, προκειμένου να αποκτήσουν μία «μηχανική» αίσθηση του τριπόντου... Ένας ικανός σουτέρ ελευθέρων βολών μπορεί να έχει αισθητά χαμηλότερα ποσοστά, αν χρειαστεί να μετακινηθεί έστω και λίγα εκατοστά από το σημείο που στέκεται για να εκτελέσει. Σκεφτείτε τι μπορεί να γίνει όταν η διαφορά είναι στους 50 πόντους.

Για να μη δούμε λοιπόν (κάτι που αναπόφευκτα θα γίνει) αρκετά air-ball τις πρώτες ημέρες εφαρμογής του νέου «μέτρου», όσοι ζουν και... πεθαίνουν με το τρίποντο θα πρέπει να εξοικειωθούν ταχέως με τα νέα δεδομένα. Κι όσο παλαιότερος είναι κάποιος στο... κουρμπέτι, τόση περισσότερη προπόνηση θα χρειαστεί για να «αποβάλει» από τον οργανισμό του όσα γνώριζε μέχρι σήμερα και να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Πέρα όμως από τις δυσκολίες, η αλλαγή αυτή θα φέρει και κέρδη στους γνήσιους σουτέρ, αφού πλέον η παρουσία τους γίνεται πιο αναγκαία καθώς θα υποχρεώνουν τους αντιπάλους να τους κυνηγούν ακόμη πιο μακριά από το καλάθι και θα δημιουργούνται μεγαλύτεροι χώροι για τους συμπαίκτες τους.

Αρκετά σημαντική αλλαγή είναι και αυτή που αφορά στη μετατροπή του σχήματος της ρακέτας από τραπεζοειδές σε ορθογώνιο. Η διαφορά δεν είναι αισθητική ή απλώς γεωμετρική, αλλά ουσιαστική, αφού τα-έστω και λίγα-εκατοστά κατά τα οποία «μεγαλώνει» η ρακέτα, αλλά και η μικρή μετακίνηση της ζώνης του τριπόντου (στα 6,75μ.) θα δημιουργήσουν περισσότερους χώρους και θα «αδυνατίσουν», τουλάχιστον θεωρητικά, την αποτελεσματικότητα της άμυνας ζώνης.

Επιπλέον, η καθιέρωση του ημικυκλίου της ρακέτας μέσα στο οποίο οποιαδήποτε επαφή δεν θα σφυρίζεται επιθετικό φάουλ (ακόμη και αν ο αμυνόμενος έχει «στηθεί»), στα πρότυπα του ΝΒΑ δηλαδή, θα κάνει πιο δυναμικό το παιχνίδι και θα δώσει ένα πλεονέκτημα στους επιτιθέμενους. Έτσι θα γίνει πιο εύκολη η ζωή ενός σέντερ σαν τον Σχορτσανίτη ή τον Πέκοβιτς, ενώ αρκετοί... ευερέθιστοι ψηλοί που προσπαθούν να εκμαιεύσουν το επιθετικό φάουλ θα μείνουν πρακτικά «άοπλοι».

Και τέλος, σημαντικές αλλαγές επιφέρει και η τροποποίηση της ρύθμισης των 24 δευτερολέπτων. Αν η αντίπαλη ομάδα δεν έχει συμπληρώσει τα πέντε ομαδικά φάουλ και η επαναφορά γίνεται από την επίθεση, τότε α) εφόσον ο χρόνος έχει σταματήσει σε 14 και άνω δευτερόλεπτα επίθεσης, κατά την επαναφορά το χρονόμετρο δεν επανέρχεται στα 24’’, αλλά συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε, ή β) εφόσον ο χρόνος έχει σταματήσει σε 13 και κάτω δευτερόλεπτα επίθεσης, κατά την επαναφορά το χρονόμετρο ρυθμίζεται αυτομάτως στα 14 δευτερόλεπτα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η ομάδα που-όπως λέμε-έχει να δώσει φάουλ στον αντίπαλο προτού να τον στείλει στις βολές, μπορεί να μειώσει το χρόνο της επίθεσης των αντιπάλων και επιβραβεύεται για μία καλή άμυνα, αν π.χ. τελικά γίνει ένα φάουλ στα 3 ή 4’’ πριν λήξει η επίθεση.

Συνοψίζοντας, οι τροποποιήσεις των κανονισμών μπορούμε να πούμε πως καθιστούν πιο δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα και πιο πολύτιμη τη δουλειά των καλών μακρινών σουτέρ, χωρίς να αυξάνει το μέγεθος του αγωνιστικού χώρου μεγαλώνει τους χώρους για να κινηθούν οι παίκτες, επιτρέπει το physical game μέσα στη ρακέτα και ταυτόχρονα περιορίζει το «θέατρο», ενώ κάνει πιο γρήγορο το ρυθμό, ελαττώνει το παιχνίδι με το ρολόι και πριμοδοτεί μία καλή άμυνα, έστω κι αν ατύχησε να καταλήξει σε φάουλ.

Όλα αυτά όμως είναι θεωρία. Από την 1η Οκτωβρίου θα δούμε τι αλλαγές θα φέρουν τα νέα «μέτρα» σε πρακτικό επίπεδο στο χώρο του μπάσκετ.

Δ.